از آنچه در دوجهان هست بیشتر دارد            فقط خدا ست که از کار او خـبـر دارد

یکی برای علی ماند و آن یکی همه بود            اگر چه لشکر دشمن چـهـل نـفـر دارد

عقیق سـرخ از آتش نداشت واهـمه ای            کسی که کفو علی می شود جگر دارد

کـمـر به یـاری تـنـهـایـی عـلـی بـستـه            میان کـوچـه اگـر دست بر کـمـر دارد

سرعلی به سلامت چه باک از این سردرد            مــحــبــت ولــــی الله درد ســــر دارد

کسی که شهر سر سـفـرۀ قـنـوتش بود            چگونه دست به نفـرین قـوم بـردارد؟!

صــدا زد: "اشـهـد انَّ عـلـی ولـی الله"            ولی دریغ که این شهر گوش کر دارد

زمـان خـوردن حـق عــلـی و اولادش            سـقـیـفـه است و احـادیث معـتـبر دارد

سـقـیـفـه مکتب شیـطـانی خـلافـت بود            سیـاستـی که برایش عـلـی ضرر دارد

کنیزِ بیت عـلی خـاک را طلا می کرد            سقـیـفه را بنگر فـکر سیـم و زر دارد

اگر چه باغ فدک نعمت فراوان داشت            ولــی ولایت او بـیـشـتــر ثــمــر دارد

گرفت راه زنـی را به کوچه راهـزنی            در آن مـحـلـه که بسیار رهـگذر دارد

بگو به دشمن مـولا مرام ما این نیست            زمـان جـنـگ بـیـایـد اگـر هـنــر دارد

کشید و بـرد، زد و رفـت، من نمی دانم            حـسـن دقـیـق تـر از مـاجـرا خبر دارد

بگو به شعله: چه وقت دخیل بستن بود؟            هـنــوز چــادر او کــار بـا بـشـر دارد

بگو به میخ : که این کعبه را خراب نکن            غلاف کاش از این کار دست بر دارد

دهـان تــیـغ دودم را عجـیـب می بـندد            وصـیـتـی کـه عـلـی از پـیـامـبـر دارد

فدای محسن شش ماهه اش که زد فریاد            سـر نــدارد اگـر مــادرم، پــسـر دارد

به شعله سوخت پرو بال مـادر، اما نه            حسین هست، حسن هست، بال و پر دارد

اگر خـمـیـده عـلـی از نماز آیات است            در آسمان غـمـش هـالـه بر قـمـر دارد

شبانه گشت به دست ستـاره ها تـشیـیع            که مـاه الـفـت دیـریـنـه با سـحـر دارد

میان شعله دعـایش ظهـور مهـدی بود            کـه آه سـوخـتـگـان بـیـشتـر اثــر دارد